Nieuwsbrief #3 januari 2007 Peter&Marieke

Gezuar 2007!
Beste vrienden en kennissen. Vanuit Tirana wensen we jullie allemaal een fijn 2007 toe.
Circa 3 weken zijn we nu hier, we zijn aardig aan het wennen, de taal spreken of verstaan doen we nog lang niet, maar ons begrijpbaar maken lukt al een beetje. Wij willen graag, via deze nieuwsbrief, meer vertellen over de eerste periode hier in Tirana, Albanie.

Flinke omweg
Na een omweg van drie dagen zijn we in de nacht van 17 op18 december in Tirana aangekomen. We vertrokken 14 december vanaf Schiphol op weg naar Belgrado. Vanwege dikke mist boven Belgrado moest er uitgeweken worden naar Skopje, Macedonië. Daar hebben we een hotelovernachting gekregen en de volgende dag na een lange tijd op het vliegveld gewacht te hebben zijn we richting Belgrado gevlogen, hoewel we in één van de weinige vliegtuigen zaten die aangekomen waren. De twee dagen daarna zaten we vast in een erg mistig Belgrado. Er is goed voor ons gezorgd en na twee dagen wachten en een klein beetje van de stad gezien te hebben konden we zondag 17 december (yep, Marieke’s verjaardag) eindelijk met een propellervliegtuig naar Tirana vliegen en kwamen we daar om 01:00 ’s nachts aan.
Na een korte nacht hebben we een drukke dag gehad met het ontmoeten van stafleden van Campus Crusade for Christ (CCC) en het nodige overlegd met onze teamleider. ’s Avonds in bed dwalen alle gezichten, namen en indrukken in je gedachten rond, totdat je in slaap valt.

Eerste indrukken
Peter – De eerste indruk van dit land is dat het er allemaal aardig ontwikkeld uitziet. Het straatbeeld is net of ze er alleen maar Mercedessen hebben, oude bakken, maar ook de splinternieuwe, 1 op 5 auto’s is een Mercedes, dit zegt verder niet zoveel over de rijkdom van het land. Huizen zijn aan de buitenkant vaak niet afgewerkt, iedereen woont zowat in een flat en binnen voelt het kouder aan dan buiten. Met name het huis waar ik woon met 3 andere mannen noemen de mensen van CCC een koelkast. Gelukkig doet de douche het aardig goed. Wat mij ook wel bevalt, is dat ze hier genoeg betaalbaar fruit hebben en dat varkensvlees niet zo populair is. Ik ben er van op de hoogte dat het op het platte land er zeer armzalig aan toegaat met een aantal tientjes (in euro’s) per maand om van te leven. Het is niet voor niets een van de armste landen van Europa.
Op straat hier worden er allerlei dingen verkocht, van gepofte kastanjes en kerstspulletjes tot losse mobieltjes. Voor oud en nieuw zie je overal op straat mensen die vuurwerk verkopen en als het regent heb je binnen 2 minuutjes een nieuwe paraplu. Het leven is hier stoffig, maar de mensen zijn erg aardig. Tot nu toe bevalt me het hier eigenlijk wel.

Marieke – De allereerste indruk van Tirana is: overal kerstverlichting, bijzonder veel cafeetjes/barretjes, hectisch verkeer, vies & stoffig, omringd door bergen, alles is wel érgens te koop, veel bewaking in kleine hokjes, hier en daar felgekleurde gebouwen, veel onafgemaakte gebouwen en hier en daar hypermoderne architectuur. In het kort: een grote mengelmoes van verschillende invloeden, gevoelens en uitzichten. ’s Avonds ben ik vaak moe van alle indrukken van de dag. Daarbij komt dat de taal die we langzaam aan het leren zijn erg moeilijk is maar gelukkig wel erg leuk. De mensen zijn erg aardig en behulpzaam en willen graag met je kletsen.
Mijn tweekamer-appartementje deel ik met ons teamgenootje Helmien. Het is een gloednieuw huizenblok wat ook betekent dat we nieuwe meubels hebben. We hebben vrijwel alles om goed te kunnen leven en als we toch nog iets voor in huis willen is het ergens in Tirana wel te koop. Vrijwel alle huizen, ook ons huisje, hebben enkele muren en geen cv. Dit betekent lekker knus bij ons kacheltje zitten met een extra trui aan en een deken om me heen. Wat ook gek is, maar waar ik nu al redelijk aan gewend ben, is dat elke dag de stroom in een blok van 3 uur uit kan vallen en geen stroom betekent geen kacheltje maar ook geen water.
Tussen Peter en mij gaat het ook prima. Er zijn genoeg mogelijkheden om elkaar te zien en te spreken, b.v. in één van die vele cafeetjes hier (gelukkig kost een kopje koffie of een colaatje maar 85 eurocent). En we leren creatief om te gaan met communicatie.
Ik wilde jullie nog vertellen dat ik een weblog ga bij houden, waar je makkelijk mijn avonturen kunt lezen en waar je foto´s kunt bekijken. Het adres is: mariekj.waarbenjij.nu (zonder ‘www’).

Kerst
Kerst hebben we gevierd met bij een Nederlandse familie in een dorp buiten Tirana. Zij zijn ook zendelingen en werken bij een stichting voor lichamelijk gehandicapten. Met o.a. kalkoen op tafel hadden we een gezellig samen zijn als Nederlanders onder elkaar en dat deed ons zeer goed. Ondanks geen directe familie om ons heen hebben we genoten van deze dag waarop we mochten gedenken dat onze Verlosser, Christus Jezus, zo’n 2000 jaar geleden geboren is.

Oud&Nieuw
Onze jaarwisseling was in één woord spectaculair.
We mochten het huis gebruiken van een Amerikaans echtpaar, ook werkende voor CCC.
Zij wonen in het centrum op de derde verdieping en vanaf hun balkon hadden we een prachtig uitzicht over de stad, want vlak voor 12uur leek de stad wel te exploderen in de mooiste kleuren en knallen. Dit duurde ruim 3 kwartier en zelfs daarna, in mindere intensiteit, bleven we het vuurwerk in de lucht zien. Rond 1 uur zijn we met een klein groepje de straat op gegaan en hebben door de stad heen gelopen. Op het beroemdste plein in Tirana, Skanderbeu Square, was een groots concert gaande en het leek wel of iedereen op straat aanwezig was. Later gezellig nog ergens wat gedronken en toen thuis nog een filmpje gekeken. Het was gek en tegelijkertijd mooi om het nieuwe jaar te beginnen en tevens aan het begin te staan van ons verblijf hier in Albanië.

Vakantie
Op dit ogenblik is het nog steeds vakantie hier wat betekent dat het kantoor ook dicht is. Het is gek om hier net aan te komen en vrijwel direct vakantie te hebben. Het geeft ons wel de kans om rustig te wennen en de stad te leren kennen.
Vanaf 8 januari zal al het werk weer gaan beginnen op/vanuit het kantoor, wat betekent dat we vanaf dan wat meer duidelijk gaan krijgen hoe onze dagen eruit zullen gaan zien.

Contact
Schroom niet om ons te mailen, te schrijven of zelfs te bellen, we stellen dat zeer op prijs. Vragen zijn altijd welkom en laat af en toe weten wat jezelf bezig houdt. Onze Albanese telefoonnummers zijn:
Peter: +355-692285612 Marieke: +355-693237813

Mirupafshim, Peter en Marieke
"Love is a fruit in season at all times, and within the reach of every hand."
Mother Teresa