Een beetje ziek...

Mirëmbrama!
(=goeden avond)

Hier een vrij kort berichtje. Ik ben de laatste daagjes wat ziek geweest.
Maar geen zorgen, volgens mij ben ik aan het beter worden.
Ik denk dat mijn maag vooral moet wennen aan het vette eten hier. Ze gebruiken zóveel olie hier, het is soms zo vet eten. Ben ik gewoon niet gewend denk ik. Bovendien heb ik ook kou gevat en doet mijn keel daardoor erg zeer.
Maar ach, dat had ook in NL kunnen gebeuren, het is gewoon winter, ja ook hier, en dan hoort keelpijn enzo daar wel een beetje bij.
Ik begin langzaam maar zeker gelukkig ook een beetje aan de kou te wennen. Binnen is het soms echt extreem koud. We hebben geen centrale verwarming en als dan de stroom uitvalt is het (vooral ‘s avonds) binnen erg koud als onze ‘ heater’ (=ons kleine kacheltje) het niet doet. De laatste dagen is het goed raak met de stroom. We waren erg gezegend tijdens de Feestdagen met soms de hele dag stroom maar ik denk dat we dat nu moeten gaan incasseren. De stroom valt dagelijks minstens twee keer uit en dan vaak voor een aantal uur achter elkaar (gister in totaal 6 uur). Ik hoop dat als wij straks thuis komen er stroom is, dan kunnen we wat vroeger eten dan gister. Je realiseert je dan in 1 keer hoe afhanklijk je kan zijn van zo iets ‘simpels’ als stroom.
Yep, het leven is hier leuk hoor, echt waar, alleen erg wennen. Je dag ziet er gewoon heel anders uit.
Hebben jullie de foto al gezien van dat kleine supermarktje? Daar doen we veelal dus onze boodschappen. Het is echt een heel grappig winkeltje (vooral toen ik daar voor het eerst kwam keek ik mijn ogen uit). Het winkeltje is klein maar heeft echt werkelijk ALLES. Helemaal van beneden naar boven is de ruimte volgepropt met de meest uiteenlopende spullen. Als je binnen komt duikt er ineens vanachter een volle toonbank een klein vrouwtje omhoog en groet je hartelijk. Inmiddels weet ik (op elk tijdstip van de dag) in het Albanees terug te groeten en daar ben ik best een beetje trots op! Ik ben een woordenlijst aan het leren met etenswaren zodat ik haar ook de juiste artiekelen kan vragen. Want de meeste dingen vraag je aan haar want de meeste goederen zijn achter de toonbank te vinden en dus buiten mijn bereik.
Ik kijk er naar uit om ‘normaal’ met haar te kunnen communiceren want nu bestaat dat veelal uit wat gestommel (de vertaalde woordjes op een papiertje geschreven) en veel non-verbale aanwijzingen en gelach.
Morgen hopen we een taal lerares te spreken zodat we taal les kunnen gaan krijgen. Ik kijk er erg naar uit, want tot nu toe is het meeste wat ik om me heen hoor nog één groot raadsel en wir war van klanken.

Dit was het voor nu want we gaan het kantoor verlaten en gezellig boodschappen doen. :-)

Naten ë Mir! Mariek

(=goeden avond, als je weg gaat)