Gekke avonturen, zonneschijn en 41 graden :-)

Lieve vrienden,

Het is alweer bizar lang geleden dat ik wat geschreven heb en er is zoveel te vertellen.
YEAHHH!!! God is goed...we, Peet en ik, hebben genoten van een weekje rust (bijna niks met werk gedaan), gezelligheid, nieuwe avonturen en uitdagingen en dit samen met Jaap&Corrie (Peter zijn ouders) die een weekje bij ons zijn geweest.
Ik merkte zelf dat ik erg toe was aan een weekje rust, zonder enig vorm van werk. De weken voor de vakantie waren vol en druk en dat had zijn uitwerking. Wij werken ook veel in de weekenden dus zelfs in die 'rust'dagen kon ik niet altijd tot rust komen. Wat doen we in die weekenden precies? We bezoeken kerken om ze te leren kennen, vertellen onze persoonlijk getuigenis en bemoedigen onze broers en zussen. De kerken in Tirana kerken op verschillende dagen en op verschillende tijden, sommige kerken op vrijdagavond, andere weer op zaterdag en weer andere op zondagochtend of avond. Een stukje flexibiliteit is hierin dus ook echt nodig. Ook als je eigenlijk naar je eigen kerk wilt gaan maar net bent uitgenodigd ergens te komen spreken. De kerk waar Peter en ik regelmatig naar toe gaan is een vrij grote Albanese kerk maar gelukkig met Engelse vertaling (via koptelefoon). De liederen zijn vaak herkenbaar en zingen we zelfs vaak mee in het Nederlands of Engels. De dienst begint zondag om 11uur en is rond 13uur meestal klaar, als de voorganger zijn preek niet langer dan een uur laat duren...haha...het was eerst erg wennen om best lang in de kerk te zitten maar de tijd vliegt. Fet fijne aan deze kerkgemeente vind ik dat ze goed gefocust zijn op God, passie hebben en de goede prioriteiten stellen vind ik. Ook is de muziek erg goed.Er zitten bijna alleen maar Albanezen, de voorgangers preken sterk en de preken zijn goed bijbels onderbouwd. Een nadeel is de tijd, midden op de dag, je kan moeilijk op zondag ergens naar toe. wat soms erg jammer is.
--------------------
Ik ben net terug van een reeds nieuw avontuur. Ik zou om 11:45 een afspraak hebben met een Nlse man die sportkleding maakt en gaat maken voor ons. Ik was verdwaald dus was uiteidnelijk 30 minuten later daar, ergens tussen gebouwen midden in de stad. Ik moest voor het eerst alleen rijden dus dat was al spannend, rij ik nog verkeerd ook maar ik kwam er. Komen er 3 mannen op me af, 2 jongere (denk mijn leeftijd) en 1 ouder man, de wacht. De jongens zeggen...ga maar naar binnen...begint die oudere man vannalles te zeggen waar ik niks van begrijp maar duidelijk was dat hij boos was op de jongere gast die mij zomaar naar binenn liet terwijl hij niks van mij af wist. Dus eerst formeel (op zijn Albanees) wat over mezelf uitleggen toen hoorde ik dat degene die ik nodig had er nog niet was... Toen belde mijn afspraak, hij was wat later maar kwam eraan. Hij vertelde dat ik wel koffie kon gaan drinken in een tentje om de hoek. Relaxed idee maar 'Daaaaag' dacht ik...daar zitten alleen maar mannen en het zit er vol. Ik blijf wel veilig bij die wacht, Vize heet hij. Toen werd ik uitgenodigd om in het kotj van de wacht te wachten want buiten was het snik heet (zal vandaag wel weer rond de 40 graden zijn). Dus ik was blij dat ik binnen kon wachten. Uiteindelijk bijna 2 uur gewacht. Jammer van de afspraak maar wel een leuke tijd gehad met de wacht. Een man van 62 jaar die door zijn werk als wacht ongeveer 80euro in de maand verdiend. Echt bizar weinig voor de uren die hij maakt en het werk wat hij doet. Volgens mij vond die de tijd erg gezellig samen want de tranen stonden in zijn ogen toen ik uiteindelijk weg ging. Mijn Albanees gaat vooruit. Ik versta denk ik 70procent en spreek 40/50 procent. Dus zo'n gesprek volledig in het Albanees, want Engels kende hij niet, is erg goed voor mij. Met wat taal-geklungel kon ik hem wat uitleggen over mezelf en over het project wat eraan komt deze zomer. Mijn kennis is helaas nog niet ver dat ik uitgebreid zaken kan uitleggen en een goed(diepgaand) gesprek kan volgen. Maar het was een erg leuke tijd....God keerde de omstandigheden ten goede en zal de tijd samen met die man gberuiken to eer van Zijn naam.

Als ik eenmaal begin met typen dan blijf ik typen.. haha. Voorlopig even genoeg. Ik ga verder met werken. Waar ben ik nu zoal mee bezig? Het vertalen van een Volleybal handleiding van het nederlands naar het Engels. Het ontwerpen van een voetbal shirt. Het begeleiden van de kerk Fjala e Jetes (Woord van Leven) in het organiseren van sportactiviteiten voor 16plussers. Dat laatste is een groet uitdaging omdat de wijk van die kerk midden in de stad zit en erg dichtgeboud is. De mensen zijn erg gesloten en er is weinig ruimte om buiten te spelen. Maar al deze zaken maken de uitdaging nog leuker en het werk des te leuker!

Heel Veel liefs en God's Zegen, Mariek